TERAPIA PAR

Na początku znajomości dwojga ludzi zwykle terapia par nie jest potrzebna. Uczucie miłości i przywiązania do partnera ma silne podłoże neurobiologiczne. Stoi za nim substancja zwana dopaminą, która daje zastrzyk energii, powoduje skupienie na wybranej osobie i  motywację do zabiegania o jej względy. Następuje idealizacja obiektu uczuć i przypisanie mu tylko pozytywnych cech lub interpretacja negatywnych na jego korzyść.

Niestety poziom dopaminy spada po pewnym czasie, na partnera patrzy się bardziej realistycznie, dostrzega jego wady, zalety stają się zaś oczywistością. W trakcie znajomości dają o sobie znać nierozwiązane problemy osobiste partnerów, urazy z przeszłości, uciążliwe cechy charakteru czy skutki traumatycznych doświadczeń. Bliskość pozwala zweryfikować dobre i złe strony osobowości wybranka, poznać jego reakcje w różnych sytuacjach, co często nie pokrywa się z oczekiwaniami i wyobrażeniami, sprawiając ból i rozczarowanie.

W czym może pomóc terapia par?

Terapia par może pomóc w ustaleniu nowych wzorców komunikacji pomiędzy partnerami, tak aby rozmowa prowadziła do rozwiązywania problemów, a nie do kłótni i prób udowodnienia winy którejś ze stron. Zamiast izolowania się od partnera i rażenia chłodem emocjonalnym proponuje się otwartość i szczerą rozmowę. Obejmuje pracę nad wzmocnieniem samooceny każdego z partnerów, uczy poszanowania granic drugiej osoby oraz asertywności. Następuje podważenie nierealistycznych oczekiwań i oswajanie się z myślą, że utrzymanie każdej relacji wymaga dużego nakładu pracy i dobrej woli.

W szczęśliwym związku liczy się nie tyle stopień zgodności, ile poradzenie sobie z niezgodnością.

Sesje trwają 1 godzinę i odbywają się co 1-2 tygodnie.